Бир кун ўлиш учун ҳар куни
яшаймиз, бир кун яшаш учун
эса ҳар куни ўламиз…Натижа
бир хил, факат мақсадларда
тафоввут бор ..“Бугун оҳирги
кунингиз..” Жуда совуқ
эшитилади-я бу гап… Агар
ростдан ҳам инсон бугун
умрининг энг оҳирги кунини
яшаётганини била олганда
ўзини қандай тутган
бўларди? Эртага бу дунёда
бўлмаслигини била туриб
ҳам ёлғончиликдан
тийилмасмикин, тавба
қилишга муддат
қолмаганлигини била туриб
ҳам инсонлар дилини
оғритишда давом эта олишга
журъат қилармикин…?
Менимча эса йўқ… Ҳизмат
юзасидан шаҳримиздаги кўп
қаватли уйларга борганимда
ҳонадонларнинг бирида
одамлар гавжум эканлигига
кўзим тушди… Бир неча кун
аввал бир акамиз вафот
этган эканлар. Ҳақларига дуо
қилдик! Шу ердагилар
марҳумнинг ёш эканлигини,
эндигина 30 га кирганлигини
айтиб қаттиқ афсус
чекишди… “Ёш эканларда”
дея таъзия билдирдим…
Лекин, ўйлаб қарасам, ўзим
ҳам деярли шу ёшда
эканман… Йўқ…аслида бу
каби ҳолатларни эслатиб
дилингизга ғашлик солишни
истамасдим! Шунчаки, ҳар
гал мангуликка даъво
қилгучилар билан ҳамсуҳбат
бўлганимда ўзимга шу
саволни беравераман…
“Қизиқ, шу одам охирги кун
яшаётганини билганида нима
қиларди экан?” Эътибор
қилсам сочимга ҳам илк
оқлар оралабди… Мен
яҳшигина эслайдиган
болалик даврларимни
фарзандим тимсолида
кузатаман Бу нима?
Улғайишмикин… Ёки ўзликни
англашми? Келинг, умр
якуни эшик қоқмасидан бир-
биримизга мехрлик бўлишга
урунайлик… Келинг, гарчи
умримиз барокатлар билан
узоқ бўлишига умид
қилсакда, оҳирги кундаги
каби яҳшилик қилишга
улгуриб қолишга
интилайлик…
Келинг, шу сатрларни
ўқийликда, биз хузурларига
бормаганимизга кўп бўлган
яқинларимиздан ҳабар
олишга шошилайлик… Ҳаётга
самимий назар билан
боқишни эртага
кечиктирмасдан, айнан
бугундан бошлаган маъқул…
Сиз ва биз ишонч
билдиришга улгурган ҳаёт
ҳали ҳеч кимга вафо
қилмаган. Энг асосийси
фурсат бор… Имкон ҳам…
Ҳохиш бўлса бўлди…!
Хикматлар хазинасидан.