Keyin u ancha vaqt qalam
ushlay olmadi. Ösha kundan
boshlab umrimning
söngigacha opamga g'amxörlik
qilishga va doim unga yaxshi
bölishi uchun harakat qilishga
özimga söz berdim...
Yig'ilganlar örinlaridan turib
qarsak chaldilar va ögirilib
menga qaray boshladilar.
Zörg'a shu sözlarni ayta oldim:
- Butun hayotim uchun eng
köp ukamga rahmat aytishim
kerak...
Közlarimga quvonch yoshlari
quyilib kelardi.
Ösha yili ukam 30, men esa 33
yoshda edim...