Bu voqea real bo’gan, bo’lib o’tganiga 5 yildan oshdi. O’sha vaqtlar Toshkentdagi oliygohlardan biriga endi o’qishga kirgandim. Yoshim 21 da edi, armiyadan lgota bilan kelib, 8 oy tayyorlanib, o’shandayam zo’rg’a kontrakka ilashdim. O’zim vodiydanman, baribir Toshkentni muhiti boshqacha bo’larkan, tabiatiyam, shahar i odamlarni o’ziyam. Toshkentga oldinam har 2-3 oyda kelib-ketib yurardimu bu safargisi boshqacha edi. Endi shu yerda kvartirada turib, qishgi kanikulgacha o’qish bilan band bo’laman.
Kvartirani erta gaplashib, o’qish boshlanishiga 1 hafta qolganida Toshkentga kelib, kvartiraga joylashdim. Shahar aylandim, Abu Sahiydan kiyim-bosh oldim, metroda yurdim, o’qishdan bekor vaqtim pul topish uchun ish qidirdim va, albatta, ko’chadagi qizlani tomosha qildim. Tan olib aytaman, gap shaharni havosidami yo boshqami bilmadim, Toshkentni qizlari bizni qizlaga qaraganda ancha chiroyli ekan: badanlari oppoq, figuralariga gap yo’q, qosh-ko’zlari charos, lablari gilosdek. Ayniqsa muomalasi juda yoqdi, ovozini o’zidan bryukni ichiga konchat qivorsa bo’ladi. Rus qizlarni bo’lsaku gapirmasayam bo’ladi. O’ziyam kak raz anchadan beri omga bormay, drochit ham qilmay “parhez” tutib yuruvdim, bu yangi muhit odamga yomon ta’sir qildi lekin.
Hullas, institutdan sal kam 1.5 km narida kvartirada turardim. Obshejitiyada turishni istamadim, rasxod bo’sayam bitta 1 xonali kvartira oldim, egasi bir oshnamni dadasi edi, arenda pulini kelishtirib aytdi. Shunday qilib, o’qisham boshlanib ketti. Ertalabgi smenada o’qirdim, qancha qidirsam ham kunduzgi vaqtga o’zimga mos ish topolmadim, oxiri supermarketladan biriga kechgi smenaga ishga kirdim. Shu tariqa, obeddan to kech soat 9 lagacha vaqtim bekor edi.
Tabiatan uyalchang, tortinchoq bolamasman, tez orada bu yerdayam oshna-og’ayni orttirdim, qo’shnilar bilan tanishdim. Kvartiram 3 qavatda edi, tepamda bitta rus kampir qiz nevarasi bilan, pastdayam rus er-xotin turardi. Ayniqsa e’tiborimni to’grimdagi kvartirada turadigan bir oila tortdi. Namozxon o’zbek er-xotin, bitta 2 yashar qizchasi bor, ota-onadan alohida turisharkan. Eri Orif 92 yil (keyinchalik bilishimcha), tomog’igacha soqol qo’ygan, har ikki gapni birida alhamdulilloh deydigan, oldida din to’g’risida sal hazil qilsa buqaqarash qiladigan, qisqasi, otbitiy namozxon ekan. Xotini bo’sa boshqa gap, ismi Nigora, mandan bir yosh kichik, 97 yil, o’zi oriqqina, lekin juda chiroyli, figurasi asal, tuqqanidan keyin emchagi to’lgan, ko’tlari vapshe daxshat qizakan. Boshida podyezdda ko’rishib qolsak manga ko’zi o’ynab qarab qo’yardi, lekin salom-alikdan nariga o’tmasdik. O’zim ham krasavchik emasmanu, lekin armiyadan oldin 6 yil borba bilan shug’ullangan muskulistiy bolaman, yuzim ham normalniy. Keyinchalik bir-ikki gaplashdim, muomalasigayam gap yo’q, erini g’irt aksi. Ko’nglimga shu qizni bir yaseman deb tugib qo’ydim. Mo’jizani qarang, yigit kishi niyat qilsa xudo berarkane.
Bir kuni o’qishdan itdek charchab kelib, obed ham qilmay qotib uxlab qobman. Kechasi magazinda ishlab ertalab o’sha yerdan o’qishga o’tib ketgandan keyin boshqa nima bo’sin!? Hullas, soat 6 lada turib, yuvinib ovqatlanib, derazadan qarasam Nigora pastda detski ploshadkada bolasini o’ynatib o’tirgan ekan. 3-4 ta o’ynab yurgan bolachalarni aytmasa boshqa odam yo’q edi. Asta pastga tushib uyoq-buyoqqa garangsiradimda, yoniga bordim. Salomlashdik, hol-ahvol so’radim, qizchasini onasiga o’xshab juda chiroyli ekan deb hazil qildim (hozir o’sha vaqtlani eslasam g’irt dolboyob bo’ganakanman deb qo’yaman). Qisqasi, nima bo’ldi nima qo’ydi ikkalamiz o’tirib gaplashib qobmiz. Er-xotin ikkalasi asli Toshkentlik ekan, yoshligida otasi haligi soqoltoyga majburlab bervorgan ekan. Ruschani deyarli to’liq bilarkan, rus maktablada o’qigan, juda aqlli madaniyatli qizakan. Shu majburlab hijobga tiqqanini aytmasa, erini deyarli yomonlamadi. Lekin yuz-ko’zidan i gaplaridan baxtligayam o’xshamadi. Hullas, yarim soatlar gaplashdik, keyin “hozir erim ishdan qaytadi, ko’rsa noto’g’ri tushunadi” deb, bolasi bilan uyga kirib ketti.
Tez orada boshqa qo’shnilar qatori bu er-xotin bilanam yaxshi tanishib chiqishib kettim. Eri bilanam ba’zan gurunglashib qolardik, umuman, yomon bolamasu, lekin dinga chereschur kirib ketgan, xotinga qattiqqo’l odamakan. Nigora hech joyda ishlamasidiyu lekin ko’chaga chiqib turardi. Shu uchun ko’chada vaqti oldiga borib gaplashishga harakat qilardim. Gap gap bilan odnoga kirishini i nikini bilib oldim, vatsapga kirmasidi, eridan qo’rqardi. Hullas keyinchalik 1 oy odnoda yozishdik, o’radim, boshqa qildim, manga rasmlarini tashledigan bo’ldi. Umuman, bu qizni o’rash qiyin bo’gani yo’q. Eridan bir yoqimli gap eshitmasa, silab-siypamasa nima qilsin bu bechora? Ba’zi-ba’zida oilaviy parklaga borib aylanib kelishini aytmasa, deyarli uyda o’tirardi. Yozishuv davomida nomerini oldim, intim temaladanam gap tashlardim, u bo’lsa yo hazilga olardi, yo gapni burib ketardi. Lekin bir kuni oxiri yorildi, eri bu temaga ruschada aygtanda “skepticheski” yondashishini, seksni faqat bola ko’rish uchun qilinadigan ish deb hisoblashini, xotiniga deyarli qo’l tegizmasligini aytdi. Man agar mani shunaqa xotinim bo’ganda kechasi uyqu bermasdim, uydan chiqarmay solardim i yana shunga o’xshagan gapla bilan omini xo’l qildim. Keyinchalik podyezdda faqat ikkalamiz ko’rishib qolsak uyoq buyoqlaridan ushlaydigan bo’ldim. Bir kuni daje devorga qisib lablaridan bir-ikki o’pib ham oldim. Qisqasi osh pishganidi, faqat o’tirib yeyish qoldi.
Bir kuni eri ish bilan 2 kunga boshqa viloyatga ketadigan bo’lib qoldi, “mana sanga shans” dedim o’zimga. Nigoradan ering qachon ketadi deb so’radim, shanba kuni tong sahar 4 da dedi. Ishxonadan juma kuniga ishdan javob oldim. Shanba kuni 2 para dars bor edi. Darsdan chiqib to’g’ri uyga keldim, yuvindim i Nigoraga telefon qildim. Bir o’zi uyda bolasi bilan ekan. Ovqat qilganmisan deb so’radim, uniyam eri yo’qligida erinchoqligi tutib ovqat qilmay o’tirgan ekan. Keyin pitsa bilan kola zakaz qildim, yarim soatlada olib kelishdi. Pitsani oldimda, podyezdda boshqa hech kim yo’qligiga ishonch hosil qilgach, asta qo’shnini eshigini taqillatdim. Eshikni ochishdi, qarshimda Nigora turardi. Lekin bu safar bukvalno ochilib ketgandi. Hijobini yechib qop-qora uzun sochlarini yozvogan, tizzadan sal baland chiroyli ko’ylak kiygan i ozroq makiyaj qilgan edi. Qo’limdagi korobkani ko’rib “bu nima?” deb so’radi, “pitsa zakaz qilgandim, silar bilanam bo’lishgim keldi, jonim” dedim. Mehmonxonaga o’tdik, Nigora dasturxon yozdi. Choy damlayotgan vaqti asta borib belidan quchoqlab, bo’yinlaridan o’pdim, o’ziyam odamni mast qiladigan hid kelib turardi. Nigora uyalib, “qoching, qizim yuribdi” deb pichirladi.
Ovqatlanib bo’ganimizdan keyin, Nigora qizini uxlatib keldi. Oshxonani o’zida chidolmay quchoqlab olib lablaridan o’pishni boshladim. Ko’ylagini ustidan emchaklarini ezib, sonlaridan ushladim. u ham manga otvet qilib, ikkalamiz 10 minutcha o’pishib yalashdik. Keyin uni qo’limga ko’tarib oldimda spalniga olib kirib, avaylab divanni