Куёвим жим турдида Сиздан бир илтимосим бор деди, гапиринг қандай илтимос дегандим. Бугунги буган ишларни бўлмади деб ҳисоблаймиз, бошқа умуман есламаймиз деманг илтимос деди. Мен гапларидан ҳайрон қолдим, ичимда яна бирга бўп турамиз демокчими дедимда, гапингизни тушинмадим, нима демокчисиз дедим. Куёвим вада бераман эркак гапим шу сирни ўзим билан гўримга олиб кетаман, фақат бугундан кейин уйимизга бошқа меҳмонга келмасдан, ўзингизни мендан олиб қочиб юрманг илтимос деди. Хурсандлигимдан кўнглим таскин берганидан куёвимни бўйнидан қучоклаб олиб, кулоғига энди келмасдан туролмасам керак деб шивирладим.
Бу гапим куёвимга ҳам ёкиб кетганидан яна лабларимдан шимиб ўпишни бошлади, энди ҳалатимни ечиб ётқизиб кукракларимни ўпаётганида кўзим дераза томонга тушди, кун ёришиб кобти аста гавдамни тиклаб куёвимни бошини кўтариб ўпишдан тўхтатдим. Куёвим хайрон қолиб қаради, кун ёришиб қолди ҳозир қизим билан неварам уйғиб қолишади дедим. Куёвим тушинган бола кийиниб хонадан чиқиб кетти. Турип кийиниб, спалнийни йиғиштириб чиқиб ваннага бориб чумилиб чиқиб қарасам, куёвим совуқ залда қуруқ полда кийимлари билан ётибди. Тез спалныйга кириб кўрпа тўшак олиб чиқиб тўшаб бериб қарасам ухлаб қобти, аста турткилаб уйғотиб жойингизга ётинг дедим. Сурилиб тушак устига чиқиб ётиб олди, яна кўзи уйкига кетти устига кўрпасини ёпиб залдан чиқиб спалныйга бориб краватга ётиб олдим. Кечаси билан ухлаёлмаган краватда, кун ёришгандан кейин қотиб уҳладим. Шунчалик чарчабманки ҳатто дорини кучи қайтиб яна йиғлаётган неварамни йиғисини эшитмабман, қизим туртиб ойижон туринг, турақолинг неварангиз яна иситмаси ошиб кетган деб туркилашидан уйғондим. Кўзимни очиб қарасам қизим неварамни кўтариб тепамда йиғлаб турипти. Вой ўлмасам деб ўрнимдан сакраб турип болага қарашни бошладим. Болани аҳволи кечагидан ҳам оғирроқ эди. Қизимга болани касалхонага обормасак бўлмайди дедимда куёвимни чақир бизни касалхонага обориб келсин дедим. Қизим: куёвингиз тайёр мошинада фақат қаерга оборишни билмаябмиз деди. Турип тезда кийиндимда, ташқарига чиқиб куёвим, қизим, неварам билан 1-сонли шаҳар болалар шифохонасига бордик. Болани шамоллаши ўтиб кетганидан, ўпкасига сув йиғилишни бошланига, қизим билан неварамни касалхонада олиб қолишди. Куёвим билан мошинада бирга уйига кетар эканмиз йўлда бир оғиз ҳам гапирмадим. Уйга киришимиз билан куёвим кечга қанака овқат қилай нима егиз келиябти, кизингиз касалхонадан чиққунча энди мен қиламанда ошхона уй ишларини деб кулиб ҳазилга олиб гапирди. Гапига жавоб бермасдан спалныйга кириб ечиниб кизимни кийимларини кийиб олдимда, чиқиб халигача эшик олдида турган куёвимга қараб майин овозда кизим касалхонадан чиққунча, қизимни хотинлик вазифаларини бажариб тураман, кириб кийим алмаштириб чиқинг, дедим. Куёвим жилмайиб, мени бошимдан икки кўли билан ушлаб пешонамдан ўпиб кўйди. Ўша дақиқада пешонамдан ўпиши ўзимни унинг қайнонаси эмас хотини деб ҳис қилишимга туртки бўлди. Куёвим мендан 12 ёш кичкина бўлса ҳам бўй басти, хайбати, савлати бор бўлганлиги учун мендан каттадек кўринар эди. Ошхонага кириб ош-овқатти харакатига тушар эканман. Қозонга солиш учун пиёз тўғраб турсам орқамдан куёвим келиб кучоклаб қоринларимни, кукракларимни силаб бўйнимдан майингина бир марта ўпти. Амим намланиб, куёвини ҳолаб кетганимдан юзимга табассум югуриб куёвимни ўнг кўлини ушлаб бир ўпиб кафтини икки кўкрагим орасига кўйиб бағримга босиб қочоқлаб турсам, эшик кўнғироғи чиринглаб қолди. Куёвимни кўлини кўйиб юборишимга тўғри келди. Куёвим эшикни очти, эркак кишини овози эди, машинангизни четрокка олиб туринг мен мошинамда чиқолмаябман деб гапирди. Куёвим хоп хозир деганча машинасини калитини олиб ташқарига чикиб кетди. Куп ўтмай қайтиб келди. Кечки соат 7 ларга яқин овқатлангани дастурхонга ўтирдик. Туғриси обедгача ухлаб обеддан кейин касалхонага бориб кунимам ўтиб кетибти. Ошхонада овқатланиб бўлиб дастурхоналани йиғиштириб, идишларни ювар эканман. Ҳаёлимда наҳотки ҳозир қизим ётган жойга қизимни эри билан бирга ётсам деб уйлаб ақлим шошиб, қарасам стол олдида мани ишларимни кузатиб ўтирган куёвим ошхонадан чиқиб кетганини сезмай қолибман. Залда телевизор кўриб ўтирган бўлса керак деган ҳаёл билан зал эшигини очтим, залда свет ўчиқ хеч ким йўқ. Билдимки спалныйда мени кириб боришимни кутиб ётипти. Нима қилишни билмай спалныйга кириб бордим, бирданига ёнига бориб ётиб олишга ноқулай бўлди. Ўлиб турган экан деб ўйламасин деб, сандик устида турган кўрпачани олиб худди бошқа хонага чиқиб ётмокчи бўлгандек ешик томон юрдим. Куёвим...
Давоми бор...