Diyora uchinchi parani ham ötkazib, uy tomon yöl oldi. Kollej eshigidan chiqar ekan, uni "sizni kuzatib qöysam maylimi?" degan tanish ovoz töhtatib qöydi. Ortiga qaradiyu, bir boshqacha böshashib ketdi. Nosirdan bunday gapni kutmagandi.
-Qayoq tarafga ketasiz? -Nosir hech narsa bölmaganday, köchaga chiqib bekat tomonga yura boshladi.
-Ösha bekatdan tramvayga ötiraman. -dedi Diyora unga ergashib.
-Yaxshi, men ham siz bilan.
-Nega?
-shunchaki, yoki mumkinmasmi?
-Yög'a, söradim qöydimda.
Diyora bu holatdan hayron bölsada, judayam hursand edi. Tramvay bekatiga yetishlari bilanoq, tramvay ham yetib keldi. Birin-ketin, urilib-surilib, tramvayga ham joylashib olishdi. Diyora örindiqda ötirardi, yonida esa Nosir tik holatda ketardi. Ular har-xil mavzularda gaplashib, kulishib ketishardi. Tramvay silkinishi sabab, Diyoraning yelkalari ora-orada, Nosirning asbobiga shim ustidan teyib ketardi. Bundan faqat Diyora uyalar va chap tomonga yanada surilishga harakat qilardi. Manzilga yetgach, qahramonlarimiz tramvaydan tushishdi.
-Rahmat, kattakon. Endi ketavering Nosir.
-Uyingizgacha kuzatib qöyaman.
-Axir ...
-Meni qaytara olmaysiz. Yuring! -dedi Nosir uni gapini bölib, qatiyat bilan.
Hech narsa deyolmay, Nosirni ham ergashtirib, uy tomon ketdi. Köchasining boshiga yetib kelishdi. Qarshiliklarga qaramay, qistayvergan Nosirga, uyini körsatishga majbur böldi.
-Huuv ana, temir darvoza.
-Haa, mayli, yaxshi dam oling.
-Hop böladi, yaxshi yetib oling. Rahmat! -dedi unga javoban.
Diyora közlaridagi quvonch bilan uyga yöl oldi. Darvoza eshigini ochib, sekin ichkariga kirar ekan, köcha boshida hali ham uni kuzatib turgan Nosirga bir qarab qöydi. Nosirning har doimgidek, ötkir va qörqinchli nigohlarini kördiyu, negadir yuragi g'ash böldi...

Erta tongdan uyqudan uyg'ongan Diyora, har doimgidek kollejga shoshdi. U kech qolishini hohlamasada, ammo kechagi suhbat takrorlanishini hohlardi. Hayoli kechagi ishlarda, bugun ham u bilan suhbatlashishni diliga tugib ostona hatlab uydan chiqdi. Muyulishga yetdiyu, sevinchdan baqirib yuboray dedi. Uni katta köcha oldida, bir kunlik suhbatdoshi Nosir kutardi. U tomon borarkan, oyoqlari negadir titrab, lablari öz-özidan kula boshladi. Orada bir qadam masofa qoldirib, quyuq salomlashishdi.
-Hayrli tong Diyora! -u öz-özidan qizga qöllarini chözdi.
Diyora umrida umuman begona bolalarga, qöl uzatmagani uchun, biroz ikkilandi.
-Kuttirish yaxshimas -dedi Nosir jilmayib.
-Ha mayli. -deb, Diyora ham qölini uzatdi. -Özingizga ham hayrli bölsin! Biz taraflarda nima qilib yuribsiz?
-Bir qizni izlab kelgandim.
-Hösh, u qani, topdingizmi?
-Haa, topdim. -shu javob berilishini kutgan Diyora, ich-ichidan xursand bölib ketdi.
-Unday bölsa ketdik!
-Qayerga, kinogami yo parkkami?
Diyora xursand bölgan bölsa ham, huddi hafsalasi pir bölgan odamday:
-Voy, öqishgaaa. -dedi chözib.
Nosir va Diyora birgalashib bekatdan tramvayga chiqishdi. Ular endi bir joyda yonma-yon ötirishardi. Orada bir soniya ham sukunat bölmasdi. Asosan, qahramonimiz Diyora, Nosirni köproq sovolga tutardi.
-Bugun ham yölakda darsga kirmay gap sotib turamizmi?
-Menga farqi yöq.
-Albatta farqi yöqda, har bir ustozga jaxl qilganingizdan keyin.
-Men faqat bir ustozga, ozgina chegaradan chiqganini tushuntirib qöydim holos.
-... ! -Diyora indamadi.
-Agar qarshi bölmasangiz, bugun menga darsim uchun yordamlashib yuborsangiz.
-Mmmayli. Qayerda dars tayyorlaymiz? Kutubxona ...
-Menimcha kutubxona bölmaydi, judayam odam köp, shovqinda qiynalaman, tinchroq joy öylang.
-Sinf rahbarimizni xonasichi?
-Kalitni olib ketadilarku.
-Tög'riii, unda bilmadim.
-Haa, men topdim, jimjit va yorug', kattagina xona.
-Qayerda?
-Beshinchi qavatimizdagi, 5-19 xonasi, böm-bösh.
-Yaxshi, uchinchi parada yana bir gaplasharmiz.
-Haa, albatta. Axir kursdoshlarmizku! -u shunday deb, tramvaydan ham tushib olishdi. Kollej hududida safda turgach, ikki qator qilingan öquvchilar, darslari böladigan xonalarga kirib keta boshlashdi. Darslar negadir Diyoraga sekin ötayotgandek bölardi. Chunki Diyorani hayolini, Nosir bilan qilinadigan dars qamrab olgandi. Bu darsni boshqa darslarga qaraganda, intiqlik bilan kutar edi. Ammo. Ammo bilmasdiki, bu dars tagida nima yashirinligini. Katta tanaffus kelganida, Nosir xonadan tezlik bilan tashqariga otildiyu, g'oyib böldi. Diyora uni, kollejning har bir burchagidan qidirib chiqdi. Topa olmadi. Uchinchi para boshlanib, hamma xonaga kirganida, Nosir ham eshik oldida paydo böldi. Sakson daqiqalik darsdan söng, öquvchilar xonadan chiqa boshlashdi. Diyora dugonalari bilan xayrlashib, beshinchi qavatga kötarildi. Kelishilgan xonaga kelgach, undan oldin kelib, endi portfelidan daftarlarini olayotgan Nosirga közi tushdi. Ichkariga kirishi bilan, unga Nosir tomonidan "ötiring" ishorasi körsatildi. Astagina stulga ötirib, nozik qöllarini parta ustiga qöygan bu qizga, Nosir bir-ikki savol berib darsni boshlab yubordi. Hech qancha vaqt ötmasidan:
-Nosir. Köp qolib ketib, kechga qolmay yana uyga! Nosir esa unga jilmaydida:
-Özim kuzatib qöyaman, azizam! -dedi.