Yondiraver, kuydiraver Sarvinoz!
Sen yurgan yöl uzra bölay payondoz.

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

bitiruv kechasi.
-Endi davramizga vals tushish ishtiyoqidagi juftliklarimizni taklif qilamiz.
Kafe ichida baralla yangrayotgan shöx tarona, ohista pastlashib, oxirgi nuqtada öchdi. Uning örniga valsbop tarona yangray boshladi. Davrani yuragida öti bor yigitlar tark etishdi. Örtaga sevishgan, bir-biriga köngil qöygan, yosh kursdoshlar chiqib kela boshlashdi. Yaqindagina kollej darslaridan qochib, qizlar ketidan qolmay yurgan yigitlar, göyoki bir zumda ulg'ayishgandek edi. Davrada bir-birini pinjiga kirgan uchta juftlik paydo böldi. Ayrim yigitlar yuzida tabassum bilan qizlarni davraga olib chiqsa, ayrimlari vals uchun qizning roziligini ololmay xunob edi.
Hamidov Ikrom Ilyos ög'li:
-Yöq demagin Sarvinoz, faqat bir marta. Uyat joyi yöqku.
Qahhorova Sarvinoz Botir qizi:
-Menga bor! Shundoq ham bir martada! Kollej tugadi, imtixonlar ötdi, endi boshqa körishmaymiz, hech bölmasa telefonlashib ham turmasak kerak.
-Men hozir qanday bölsam, bundan keyin ham shunday bölaman.
-Qöysangchi Ikrom, ishonmayman!
-Vaqti kelsa ishonasan. Endi yur, valsga tushamiz!
-Eee...
-Ana hamma tushyapti, biz ham tushaylik, estalik uchun.
Sarvinoz istamaygina örnidan turdi.
-Mana bu boshqa gap!
-Faqat qöshiq tugagungacha, xopmi?
-Xop -Ikrom shunday deb, tirjaygancha kursdoshining qölidan örtaga tortqilardi. Özbekcha valsbop musiqa, barcha kursdoshlarga birdek yoqar edi. Juftliklar soni ortib, davra sevishganlar maskaniga aylangandek edi. Davradan tarona ohangi ila, muhabbatning nafis ifori sezilib turardi.

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

"Tört qadam qoladi, yetishga senga!
Tört qadam qoladi, yetishga menga!
Lekin chekinamiz nega orqaga?
Qörqamizmi baxtli bölishga?"

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

Ikrom bir qölini Sarvinozni belidan ötkazib olgan bölsa, bir qöli bilan uning qölidan mayin ushlab olgandi. Ularning yuzlari taxminan bir qarich masofadagi uzoqlikda turardi. Nafaslari bir-biriga urilib, yanada yaqinlashish uchun yordam berardi. Bu holatdan yuzlari, qip-qizil olmaga aylangan Sarvinoz, harakatlarini özi tushunmay qolayotgandi. Ikrom esa, bu holatdan hursand holda tebranardi. U goh-gohida juftining hushböy hididan töyib nafas olardi. U uchun hozir dunyoning hech qanday tashvishi yöqdek edi göyo. Sarvinozni öziga yana ham yaqinroq qilishni yokida butunlay bag'riga bosishni hohlardi. Biroq bu qilig'i qiz uchun uyat, özi uchun örtoqlari oldida manmanlik bölib qolishini hohlamasdi.

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

"Köz yoshlarim yog'adi tim-tim,
Qalbim eziladi, sen bölmasang kim?
Kim senchalar sevadi meni?
Kim menchalar asraydi seni?"

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

Musiqa tugab, ketini yana bir valsbop musiqaga ulashdi. Sarvinoz esa, qiz bola gapidan chiqmay, davradan chiqib keta boshladi. Ikrom ham bösh qolgan qöllarini bil siltadiyu, stolga borib ötirdi. Ular valsdan söng, urushib qolgan sevishganlardek bir-biri bilan gaplashmay ötirishdi. Ikkinchi ovqat, desert va guruh rahbarining xayrlashuv nutqidan söng, bitiruv oqshomi ham öz payoniga yetdi...
Oradan 3 oy ötdi.
Kuz fasli. Oktyabr oyining özgaruvchan shamolidan darahtdagi barglar birin-ketin tökila boshlagandi. Shu haftada Ikromning tug'ilgan kuni. Tug'ilgan kun uchun alohida ziyofat undan edi. Hozir esa, birma-bir kursdoshlariga qöng'iroq qilib, tug'ilgan kunni nishonlayotganini xabar berardi. Röyhati böyicha navbat Sarvinozga kelgandi. Sarvinozga xabar qilishi shart emas. Chunki ular har doim aloqada bölishar, kuni bilan telefonda xabarlashib turishardi. Ba'zilarida tunda uyqu yoqotib suhbatlashishar, kollejda ötgan uch yil haqida eslab turishardi. Örtadagi bu yaqinlik, bu munosabatni Ikrom sevgi deb tushunsa, Sarvinoz chin döstlik deb tushunardi...
Tug'ilgan kun. Ikromning uyi. Kursdoshlar yig'ilgan xonadan kulgu va shovqin eshitilib turardi. Bu holatdan Ikrom hursand, köngli töq edi. Faqatgina bir narsa... Sarvinoz yöq. Uni ham boshqa qizlar qatori taklif qilgan edi. Lekin haligacha yöq... Eshik qöng'irog'i mushtoq yurakka taskin berganday böldi. Ishlarni tashlab tög'ri eshikka yugurdi. Eshikni ochgandi hamki, gözallikdan özini yoqotayozdi. Qarshisida özgacha qiyofaga kirgan Sarvinoz turar edi.
-Salom! Tug'ilgan kuning bilan Ikrom!
-Raahmatt!
-Mana bu senga!
-Öxö, nma bu?
-Ochsang bilasan! -u ikromga jilmayib turar edi. -Balkiii, ichkariga taklif qilarsan?!
-Aaa, ha albatta kir, kiraqol, nega turibsan özi?!
Kursdoshlar davrasi tölib, ziyofat mezbonining ham köngli kötarildi. Sevgan mahbubasi shu yerda bölganidan köngli töq edi. Öyin-kulgu va iliq tabrik sözlari bilan, tug'ilgan kun kechasi davom etardi...

Oradan ikki oy ötdi.
Erta tong. Ancha sovib ulgurgan ob-havodan, arang közlarini ochgan Ikrom, yana bir umid bilan telefoniga qaradi. Afsuski, har kungi ahvol bugun ham takrorlanadiganga öxshaydi. Ikki oy ötgan bölsa ham, Sarvinozdan na bir xabar kelar, na qöng'iroq bölardi. Uni tstiga bir haftadan söng tug'ilgan kuni. "Sarvinozga nima sovg'a qilsam ekan" deb boshi qotgandi. Har kungidek nonushtaga ötirib, ishga otlandi. Hafsalasi yöqolgan, kayfiyati ham yöqroq edi. Shu tufayli, qilayotgan ishlari ham sust edi. Ish chog'ida ham ora-orada telefonga qarab qöyar, yangilik yöqligidan noliganday xörsinib qöyardi...

Sarvinoz - hushchaqchaq, ochiqköngil, tabiatan beg'ubor, harakatchan va ozgina injiqroq qiz edi. U bugun kursdoshi Ikromga qöng'iroq qilishni diliga tugib qöygandi. Ishlarini tugatib, telefonni qölga oldi. Ketma-ket kelgan xabarlar javobsiz qolganidan biroz hijolat böldi. Chin dösti deb hisoblaydigan kursdoshiga qöng'iroq qildi.
-Allo, Sarvinoooz, qalaysan, bormisaaan.
-Ha albatta, borman. Özing tuzukmisan, ishlaring yaxshimi?
-Ha meniki yaxshi, özingnikichi, sog'intirib yubordinku mehribonim.
-Meni unday atama! Döstingmana, esingdan chiqmasin!
-Hmmm, baxtga qarshi döstimsan, bundanda yaqinroq bölishingni hohlardim.
-Hayol ham qilma, sen bilan bu narsa oldin ham gaplashganmiz, biz faqat döstmiz!
-Yaxshi. Döstmiz. Lekin oyda-yilda bir gaplashamiz.
-Nima qilay vaqt topa olmasam?
-Har kuningdan besh daqiqa ajratib, qöng'iroq qilish qiyinmi, ja bölmasa qöng'irog'imga javob bermaysan. Aksiga olib, uying ham uzoqroqda, yöqlab turay desam.
-Hop, endi harakat qilaman.
-Köramiz!
-Seni tug'ilgan kunimga chaqirmoqchi edim. Kelasanmi?
-Sen chaqirsang bormaymanmi? Albatta boraman.
-Unda ösha kuni kutaman. Hamma kursdoshlar aytilgan.
-Yaxshi. Ösha kuni valsga tushamizmi?
-Obbo yana boshlama Ikrom.
-A hop.
-Göshakni qöyayabman.
-Eslab tur, yoki xabarlarimga javoa yoz.
-Ikrooom, hafa bölmagin, yoza olmasligim ham mumkin.
-Eeh mayli, tinch bölsang böldi Sarvinoz. Shuni özi kifoya.
-Rahmat. Xayr.
-Körishguncha...

Qor yog'gan qish kunlaridan biri. Ön beshinchi dekabr. Sarvinozning uyida bayram. Uni tug'ilgan kuni. Kursdoshlari birin-ketin eshik qoqib kirib kelishar, qarindoshlari ham yig'ilgan. U mehmonlarni özi kutib olar va ulardan "ochilib ketibsan Sarvinoz" sözini eshitish xush yoqardi. Haqiqatdan ham u bugun juda ham jozibador va latofatli