tusga kirgandi. U dugonalari orasida ham, kecha malikasiligi bilinib turardi. Kayfiyati ham a'lo darajada edi. Tabrik sözlardan osmonga uchardi göyo. Sovg'alar ham bir talay. Ammo u qandaydir odamni, kutilmagan sovg'a tariqasida kirib kelishini hohlar edi. Hamma narsadan köngli töq bölsada, negadir Ikrom yöqligi uchun yuragi g'ashlanardi. Ziyofatni kötarinki kayfiyatda boshlab, tushkun kayfiyatda tugatdi. Chunki dösti Ikrom kelmagandi. Bu holatdan bir tarafdan hafa bölgan bölsa, bir tarafdan ranjigan edi. Bugungi ziyofat ishlaridan toliqib, qattiq uyquga ketdi...
Oradan uch oy ötdi.
Bahorning birinchi oyi kirib keldi. Köklamning tarovati butun dunyoga yoyilgandek edi göyo. Sarvinoz ham, ob-havoning zörida köcha-hovlilarini bir sidra supurib chiqdi. Yoqtirgan fasli bahor bölgani uchun, kayfiyati biroz yaxshi edi. Shunday bölsada, fikru-hayoli Ikromda. Uch oydan beri na xabar yozgan, na qöng'iroq qilgan bu döstining qilig'idan qattiq ranjigandi. Shuning uchun özi ham Ikromga qöng'iroq qilmasdi. "Kollej tugaganidan söng ham, gaplashib turamiz" degan sözlari nahot rost bölmasa deb hayol ham surardi. Uni hayolidan chiqarib, unutishga qaror qildi. Nonushta tayyorlab, oila a'zolari bilan birga choy ichdi. Choy ustida:
-Qizim!
-Labbay oyi!
-Hozir bir joyga borib kelamiz, eskiroq yopiq kiyimlaringni kiyib ol.
-Mozorgami?
-Ha.
Sarvinozni amakisi vafotiga ham ikki yildan oshdi. Ular har uch-tört oyda qabr tepasiga borib, tilovat öqishar, atrofdagi xas-chöplarni yig'ishtirib, marmar qabrtoshni artib kelishar edi. Nonushtaga duo öqilib, dasturxon usti yig'ishtirildi...
Kökcha mozori.
Ona-bola mozorning orqa tomonidan kirib borishdi. Hammaga birdek muomulada bölib, ötkinchi dunyoda özida nom qoldirishga ulgurgan amakisining, qabriga yetib kelishdi. Shamollar natijasida anchagacha joy betartib bölgan ekan. Tozalash ishlari uchun yarim soat vaqt ketkazib, uyga otlanishdi. Sarvinoy parishon holatda onasi ketidan ergashib ketardi. Köngliga sig'masada, qiziqqonligi tutib, marmar qabrtoshlardagi ismlarga, rasmlarga köz yugurtirib ketardi. Shu mahal bir marmarga közi tushdiyu, qadamini töxtatib, sinchiklab qayta-qayta qaradi:
"Hamidov Ikrom Ilyos ög'li. 14.10. .... - 15.12. ....". Qabrtoshda ösha uni uch oydan beri kuttirayotgan kursdoshining rasmi turardi.
Ustidan muzdek suv quyilgandek böldiyu, hushidan ketib, yerga yiqildi...

Uch oy avval, ön beshinchi dekabr. Baxtsiz hodisa.
Ikrom qölida sovg'a bilan ziyofatga shoshardi. Qor yog'gan, yöllar yomon. Narigi tarafda sotilayotgan sun'iy gullarga közi tushdi. Xavfli joy bölishiga qarmay guldökoniga ötdi. Ikrom chiroyli bir guldastani tanladiyu, shoshilgancha tög'ri katta yölga chiqib ketdi...
Odamlar töplanishib, ön qadam nariga uchib ketgan yosh yigitchani, kasalxonaga olib borish uchun mashinaga mindirishdi. Kasalxonaga yetib borishdi. Afsuski, hali yigirmaga tölmagan yurak, urishdan töxtab bölgandi...

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

Yaqinlarni eslashni unutmang! Ikkilanmasdan, hoziroq xabar oling.