Bunday kechalar yaqin bir oy davom etti. Endi xobgohiga eri kirganida ko'z yumib Fahriddinni hayol qiladigan odat chiqardi. Bu yo'l bilan yoqimsiz tuyg'ularni his qilmaslikka urunar edi. Nihoyat asta sekin Ismoilshoxning to'shagida tunab qolishi kamayib qoldi. Bora bora hatto kelmay qo'ydi. Endi erkinlikni his qilgan Dilorombonu hizmatkor ayollar orqali Fahriddin haqida surishtirdi. Ammo hajrida kuygan suyuklisi ichkilikka ruju qo'yib umrini mayhonalarda o'tkazayotganini eshitib dili og'ridi. Bir nechabor maktub bitti, ammo javob qaytmadi. Bir kuni suyiklisini sog'ligi judayam ayanchli ahvolda ekanligini eshitgach. Tunda erkakcha libosda mayhonaga suyuklisidan xabar olgani bordi. Sherlar aytib may ichayotgan suyiklisini ko'rib taniy olmay qoldi. Endi u o'sha suv bo'yida uchratgan Fahriddin emas, go'yoki bir maypas shoyirday edi. Dilorombonu erkakcha qadam olib Fahriddinni oldi borib qarshisiga o'tirdi. Fahriddin bir ko'rishda tanidi yori erkakcha libosda kelganini ammo, atrofdagilarga bildirmay bir jilmayib qo'ydida beyparvo maydan simirdi.
- Ey yigit namuncha o'zingizni buncha hor qilmasang'iz?
- Bu dunyo o'zi horliqdan iborat bilmaysizmu? -dedi.
- Meni desangiz o'zingizni hor qilmang! -dedi qiz past ovozda.
- Tiriklikdan nima g'aming bor, e yor,
Behuda fikrdan dil-jonda ozor.
Quvnoq yashagilu umring shod o'tqaz,
Taqdir qo'lingda-mas nima chorang bor? -deb qadag' so'z aytdida yana sharobdan simirdi.
- O'zingizni hor qilmang, siz unday emas erdingiz. Aqlingizni yig'ing! -dedi qiz suyuklisiga ichi-achib.
- Bu zamonda aqldan foyda yo'q zinhor,
Aqilsiz kishiga johon unumdor.
Aqlimni olguvchi narsamni keltir,
Zamon bo'lsa zora menga bo'lgay yor. -dedi yigit yana qadah so'z aytib. Qiz har qancha gapirmasin yigit ikki satir bayt aytib javob qaytarar va sharob ichardi...
Bu hol qayta-qayta davom etti, har tunda qiz erkakcha libosda saroydan yashincha chiqib o'z suyulisini bu qora botqoqdan qutqarmoqqa urunar edi. Yigit aksincha qizni har gal ko'rganda, unga hech qachon yetisha olmasligini bilib yuragi ezilar. Bularni unutish uchun yanada ko'proq ichardi...

Ayg'oqchi sarkarda Ismoilshoxni huzuriga tazim qilib kirdi va qulog'iga bir nimalar deb pichirladi. Ismoilshox xontaxta ustiga bir musht tushurdi:
- Olib keling Sherabek! -dedi. So'ng ikki marta qarsak chalganda hizmatkor ayol bosh egib kirdi.
- Hoziroq Dilorombonuni huzurimga boshlab keling! -dedi. Ko'p o'tmay Dilorombonu kelib tazim qildi va bosh egib:
- Chaqirtirgan ekansiz!
- Sizga bir nozik savolum bor?
- Ayting hazratim!
- Tunda erkak libosinda mayhonaga borgan erdingizmi? -dedi. Dilorombonu biroz o'ylandi va shox dalilsiz gapirmasligini bilib rostini aytdi.
- Ha! -dedi.
- Nima tashvishda borg'an erdiz?
- Xalqingiz nimalar qilmog'ini bilmoq istadim! Qiziquvchanligim uchun aff eting hazratim!
- Shundog'mi?
- Ha huddi shundog'!
- Yaxshi unda, sizni ko'rgan mayhonadagi har kimsani shu bugunoq qatil etgum, agar siz menga rost so'zlamasangiz! -dedi. O'sha mayhonada o'z suyuklisi bo'lgani uchun qo'rqib ketdi.
- Bir qoshiq qonimdan o'ting, bir yaqin kishimni boshiga kulfat tushgan erdi? -dedi. Ismoilshox zaharli kuldi:
- O'sha yaqiningizni ismi Fahriddinbek ermasmi? -dedi. Dilorombonu bosh chayqadi.
- Ha!
- Siz uni suyganmisiz? -dedi. Dilnrombonu sukut saqladi.
- Hiyonkor, hiyonatni jazosi o'lim erur, har ikkingiz shu bugun qatil etilursiz! -dedi.
- Hazratim bir qoshiq qonimdan keching, hamma gunoh o'zimda erur, mani deb bir beygunoh nobut bo'lmasin, o'limga hukum etilgan ekanman so'ngi istagim shu! -deb yig'ladi.
- Shundaymi unda istagiz ijobat bo'lg'ay! -dedi.

Shu payt Sherabek kirib bosh egib Ismoilshoxga ishora qildi. Asta jilmaygan Ismoilshox:
- Jallod!!! -deb baqirdi. Shu payt eshikdan Fahriddin tazim qilib kirdi. Ne ko'z bilan ko'rsin suyuklisi Jallod ekan.
- Fahriddinbek har qanday jalldham qachondur o'z ishini boshlashi kerak mana bugun sizham ilk bor bu vazifani ado etursiz! -dedi. Diloromboni shoxni so'zlarini eshitib suyuklisi avval hech kimni qatil etmaganini bildi, qaytanga o'z suygani qo'lida jon bermog'ini bilib ko'ngli taskin topdi.
- Hiyonatkor shu bugun qatil etilmog'i darkor! -deb Dilorombonuga ishora qildi. Ilk bor qatil etadigon inson bu uni sevgani ekani ko'rib qotib qoldi.
- Agar istamasangiz, bu hiyonatkorni yo'lbarslarimni oldiga tiriklay tashlayman! -dedi Ismoilshox...
Dilorombonu bosh siltab jilmaydi, mani o'zing'iz qatil eting deganday. Hech qanday so'z ayta olmagan Fahriddin bosh egib chiqib ketdi...

Ko'zida yosh dilida alam bilan oyboltasini tig'ini charqlardi. Qatil maydoniga chiqganida suyiklisi yuzida tabassum bilan kutib oldi. So'ng kundaga boshini qo'ydi.
Qo'lidagi boltasi qaltirab tepaga ko'tardi. Shu payt Sherabekning ovozi eshitildi.
- To'htang... To'htang!
Ikkoviham dilida umid bilan Sherabekga qaradi. Afsuski uni qo'lida boshqa bolta bor edi.
- Qatilni manabu qurolda amalga oshiring? -dedi. Fahriddin boltani olar ekan tig'ini barmog'i bilan ushlab ko'rdi, u juda o'tmas. G'azab bilan Sherabekga qaradi.
- Bu shoximiz farmoni... Mani aff etinglar ohiratingiz obod bo'lsin! -deb bir hursindi va Fahriddinni belbog'iga kichik hanjarni tiqib o'zi ortiga qaytdi. Fahriddinham bey ehtiyor jilmaydi va shu qadar katta kuch bilan bolta urdiki. O'tmas boltaham suyganini qiynoqlarsiz jonini oldi...

Sherabek may ichib o'tirgan Ismoilshoxni yoniga tazim bilan kirdi.
- Amiringiz bajo etildi, ammo!
- Nima ammo?
- Fahriddin o'z joniga qasd qildi! -dedi.
Ismoilshox hohlob kuldi...

Sherabek bosh egib nafrat to'la ko'zlarini undan yashirib turardi...

..::TAMOM::..